Ήταν μια φορά ένας Παπαδόπουλος ο οποίος ήταν άνεργος για καιρό και έψαχνε για δουλειά. Ψάχνοντας, λοιπόν, στην εφημερίδα βλέπει μια αγγελία για δουλειά σε ένα λατομείο. Παίρνει τηλέφωνο, τα συζητάει και μια και δυο την άλλη μέρα πάει να συναντήσει το αφεντικό και να ξεκινήσει.
Φτάνει, λοιπόν, εκεί και συναντιέται με το αφεντικό. Αφού τα κανονίζουν όλα (μισθούς, ένσημα κλπ) το αφεντικό τον πάει μία βόλτα στο λατομείο και του δείχνει τον χώρο. "Εδώ Παπαδόπουλε είναι που κάνουμε αυτό", "εκεί Παπαδόπουλε είναι που κάνουμε το άλλο"...
Ο Παπαδόπουλος, χασμουριόταν και κοίταζε αδιάφορα λέγοντας μερικά ξερά "ναι" και "α-χα". Στο τέλος φτάνουν εκεί που θα χρειαζόταν ο Παπαδόπουλος. "Εδώ Παπαδόπουλε είναι ο τομέας σου. Θα κουβαλάς μαζί με τους υπόλοιπους αυτές τις πέτρες από εδώ - εκεί. Να σου συστήσω και τον προϊστάμενό σου τον κύριο Τάδε. Άντε καλή αρχή". Ο Παπαδόπουλος αφού έκανε μία χειραψία με τον προϊστάμενό του πάει στο κυλικείο παίρνει ένα φραπεδάκι, βρίσκει και μια σκιά και πάει και αράζει χαλαρά βλέποντας τους άλλους να δουλεύουν.
Το αφεντικό τον παίρνει χαμπάρι και του λέει: "Καλά ρε Παπαδόπουλε τι κάνεις?". "Ε!, πρώτη μέρα αφεντικό. Δε δουλεύω πρώτη μέρα. Να εγκλιματιστώ πρώτα". Το αφεντικό μην ξέροντας τι να πει φεύγει. Μετά από λίγη ώρα πάει ο προϊστάμενος. "Παπαδόπουλε, άντε σήκω να βοηθήσεις". "Δε δουλεύω είπα" απαντάει αυτός.
Την άλλη μέρα ο Παπαδόπουλος φτάνει στη δουλειά, παίρνει ένα καφεδάκι από το κυλικείο, πάει στη σκιά και αράζει. Ο προϊστάμενος τρελαίνεται: "Ρε Παπαδόπουλε τι θα γίνει θα δουλέψεις?". "Δε δουλεύω" απαντάει αυτός. Περνάνε 5 μέρες στο ίδιο μοτίβο και σκάει μύτη το αφεντικό. Βλέπει τον Παπαδόπουλο αραχτό και του γυρνάνε τα μάτια. Πάει στον προϊστάμενο και τον ρωτάει: "Τι γίνεται με τον Παπαδόπουλο?". "Τι να γίνει αφεντικό, είναι 5 μέρες τώρα δεν κάνει τίποτα". "Δε δουλεύει?!" "Όχι". "Καλά και δεν του λες τίποτα?" ουρλιάζει το αφεντικό. "Του λέω", "και αυτός τι λέει?" "λέει ότι δε δουλεύει!". Το αφεντικό τρελαίνεται, πάει στον Παπαδόπουλο και του λέει "Παπαδόπουλε σήκω να δουλέψεις!", "Δε δουλεύω" του απαντάει αυτός.Ε αϊ στο διάολο! Απολύεσαι!" ουρλίαζει αφεντικό.
"Απολύομαι?! Για δώσε μου πρώτα τα δε δουλευμένα".
ένα παιδί
βοήθημα: ρούμι
τόπος: Πλατανίτσι
2007
12 Ιουλ 2007
Παπαδόπουλος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου