Δεν οφελούσε να χτυπάει

Ήτανε μια φορά ένας τύπος που μόλις νοίκιασε διαμέρισμα σε μία παλιά πολυκατοικία. Η ηχομόνωση της πολυκατοικίας ήταν τραγική και σχεδόν όλοι οι θόρυβοι ακουγόταν έντονα. Μιλώντας με τους ένοικους είχε πληροφορηθεί ότι στο ακριβώς δίπλα διαμέρισμα έμενε ένας δάσκαλος καράτε. Κουν φου για την ακρίβεια, ο οποίος έκανε συχνά πάρτι και είχε πολλά προβλήματα με τους υπόλοιπους ενοίκους.

Μια μέρα ο δάσκαλος από δίπλα μεράκλωσε. Φώναξε, λοιπόν, παρέα από τις 9 η ώρα για να κάνει ένα παρτάκι. Ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται, η μουσική να δυναμώνει και μέσα από τους ψεύτικους τοίχους περνούσαν τα πάντα. Ο τυπάκος δεν έδωσε σημασία. "Νωρίς είναι ακόμα" σκέφτηκε και έβαλε λίγο TV για να ξεχαστεί.

Το πάρτι συνεχιζόταν με αμείωτη ένταση και η ώρα περνούσε. Ο τυπάκος, μάταια, όλο και δυνάμωνε την τηλεόραση για να μην τους ακούει. Έλα, όμως που η ώρα έφτασε 12, έφτασε 1 και 2 και το πάρτι όλο και δυνάμωνε. Τι φωνές, τι μουσική, ουρλιαχτά και γέλια... ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ! Αυτό ήταν... Ο τύπος, που δούλευε το πρωί, τρελάθηκε! "Θα τον σκίσω ρε τον μαλάκα!". Σηκώνεται άρον - άρον από το κρεβάτι του, ντύνεται πρόχειρα και πάει δίπλα για να κάνει καυγά. Φτάνει έξω από το διαμέρισμα του καθηγητή καράτε και και χτυπάει την πόρτα, στην αρχή διακριτικά. Τίποτα... Χτυπάει λίγο πιο δυνατά. Τίποτα... Ο τύπος αρχίζει και τα παίρνει. Χτυπάει με όλη του τη δύναμη. Πάλι τίποτα. Λες και δεν άκουγαν! Ο τύπος έφτασε στα άκρα. Άρχισε να χτυπάει δυνατά και με μανία, με χέρια και με πόδια, την πόρτα σαν τρελός. ΤΙΠΟΤΑ!... Σε κάποια φάση περνάει ένας άλλος γείτονας από το παραδίπλα διαμέρισμα που μόλις γύριζε σπίτι του. Τον βλέπει σε έξαλλη κατάσταση, κουνάει το κεφάλι του συγκαταβατικά και συμπονετικά και του λέει με νόημα:
"Φίλε, μετά από τόσο καιρό που μένω δίπλα του ένα πράμα θα σου πω... Στου κουν φου την πόρτα όσο θέλεις βρόντα"

Ο ανθρώπινα πονεμένος
βοήθημα: άγνωστο
τόπος: Καλαμαριά
2007