Το σχολείο

Ο γιος του Τάκη, ο Θωμάς, γυρνάει από το σχολείο ζοχαδιασμένος:
- "Δεν ξαναπάω ρε σ' αυτό το κωλο-σχολείο! Οι καθηγητές είναι άσχετοι να πούμε, σήμερα μας λέγανε ότι να 'ναι πάλι, στην τάξη γινόταν χαμός, δεν άκουγα τίποτα. Μπαμπά αν θέλεις να προετοιμαστώ σωστά για τις εξετάσεις να με στείλεις σε ιδιωτικό"
- "Εντάξει παιδί μου. Θα κάνω ότι μπορώ"

Αντέχω, δείξτε μου τη συνέχεια του ανέκδοτου...
Δεν περνάνε δύο μέρες και ο Τάκης έχει ήδη βρει σχολείο να στείλει τον γιο του. Μπαίνουν και οι δύο στο αμάξι και φτάνουν στο νέο σχολείο. Ο Θωμάς σάστισε...
Το σχολείο είχε έναν τεράστιο φράχτη, παρόμοιο του οποίου δεν είχε ξαναδεί. Οι δυο τους πηγαίνουν προς την είσοδο. Ο επιστάτης αρχίζει και ξεκλειδώνει τις 7 βαριές κλειδαριές της πόρτας, ανοίγει. μπαίνουν και αμέσως ξανακλειδώνει
Μπαίνουν στο προαύλιο και ο Θωμάς κοντεύει να σκάσει! Τα παράθυρα στα κτήρια είχαν επίσης σιδεριές και γενικώς όλο το σχολείο είχε ψηλούς φράχτες και κλειδαριές.
- "Καλά ρε μ@λάκα! Πλάκα μου κάνεις ρε να ουμ?", λέει ο Θωμάς στον πατέρα του... "τι είναι εδώ ρε να ουμ?"
- "Καλά! Αντί να χαίρεσαι διαμαρτύρεσαι κιόλας; Άκου εκεί! Είναι από τα καλύτερα σχολεία της Θεσσαλονίκης!"
- "Μπα? Πιο σχολείο είναι?"
- "Ο Μαντρουλίδης"


ΒΝΤ
τόπος: Καλαμαριά
βοήθημα: καφές
2011
Δήθεν Ανέκδοτα